| De Oude Pastorie

Geïnspireerd door vrijwilligerswerk in Guatemala startten Bram en Linda de Haan hun woonzorg- en ontmoetingshuis in de voormalige pastorie, middenin in het hart van Huizen. Zij wonen met hun gezin op de bovenverdieping van de pastorie. Het tekent hun betrokkenheid, ze leven hun leven mét de bewoners.

Hun werk wordt door vele zorginstellingen als vooruitstrevend en vernieuwend gezien. Zij vormen met De Oude Pastorie het toonbeeld van een nieuwe kijk op de zorg rond mensen met dementie. Met welzijn voorop en het leefplezier voor wat er nog wél kan. De familieleden van iedere bewoner met dementie hebben de voordeursleutel van De Oude Pastorie en het zijn de bewoners zélf die ieder moment van de dag kunnen aangeven waar zij behoefte aan hebben.

Met deze unieke televisieserie willen we de kijker inspireren door de vele facetten van dementiezorg onder de aandacht te brengen. Met persoonlijke verhalen vanuit de mantelzorger, zorgverlener en de dementerenden zelf en hun familieleden (partner, zonen, dochters, broers, zussen). Benaderd vanuit de visie van de oprichters van De Oude Pastorie: Bram en Linda de Haan.

De stijl en de vorm zijn eenvoudig. Filmmaker Dennis Brussaard (52) verzorgde al eerder de opnamen voor Alzheimer-Nederland en De Oude Pastorie (deze beelden zijn te zien in de korte videointroductie). Als gediplomeerd coach en begeleider in verlies & rouw en systemisch werken maakte hij al diverse toonaangevende producties rond herdenken, gedenken en storytelling.

Bram de Haan

Linda de Haan

Dementie een gezicht geven. Bovenstaande video (07:00) biedt een kijkje in de stijl en vorm waarin we de verhalen willen uitlichten. Met als rode draad het leven van de bewoners van De Oude Pastorie en een terugblik op hun sociale en werkzame leven. Hoe verandert iemand met dementie? Kunnen deze positieve herinneringen steun bieden bij alle emoties? Met aandacht voor hun emoties en die van hun familieleden en zorgverleners.

We volgen ook iemand met jong dementie, zoals Frans en zijn vrouw Renate die we twee jaar geleden op beeld hebben vastgelegd. En we blikken terug met de achterblijvers die hun dierbaren aan dementie hebben verloren, zoals Frenk en Mireya. Hoe verwerkten zij het proces achteraf gezien? Wat zouden ze anders hebben gedaan met de kennis van nú en welke nieuwe inzichten over welzijn zouden hen geholpen hebben…

Zorg verlenen aan mensen met dementie zal in de komende jaren voor steeds meer mensen relevant worden. Door de steeds hoger wordende levensverwachting van de ouders zullen steeds meer kinderen de rol van mantelzorger krijgen.

In het uiterste geval zal hun vader of moeder opgenomen moeten worden in een zorginstelling: overdag (in beginsel) en wellicht permanent. Het zijn pijnlijke processen.

Dementie heeft vaak niet alleen een grote impact op de mensen die deze ziekte hebben, maar ook op hun omgeving. Wat zijn de kenmerken van deze ziekte? Hoe moeten we omgaan met iemand die dementie heeft? Een luisterend oor, praktisch advies en allerhande informatie kan dan heel welkom zijn.

Het beleid rond de coronamaatregelen brengt veel extra zorg met zich mee. Bram en Linda hebben hier een geheel eigen visie over. Want vooral mensen met dementie hebben juist meer behoefte aan lichamelijk contact en non-verbale communicatie. Dat is een van de redenen dat het zorgpersoneel nog geen mondkapjes draagt.

Linda:

“Corona met de noodzakelijke beperkingen die dat in contact met zich meebrengt voor bijvoorbeeld de familie laat juist minder zien van datgene waar de mens met dementie zo’n behoefte aan heeft: oprecht contact, waardevolle dierbaren om zich heen, een arm om hun heen, etc. De impact van maatregelen als mondkapjes dragen door het team zijn erg groot voor mensen met dementie. Ze gaan de non-verbale communicatie missen doordat ze het gezicht nauwelijks nog zien. Dat is een van de redenen dat ons team deze nog niet preventief draagt. Daarin zijn we wat eigenwijs, maar ik geloof erin dat mondkapjes leiden tot schijnveiligheid.”

• Hoe sta ik hierin?
• Wat doet dit met mij en waarom?
• Herken ik dit?
• Kan ik voor mijzelf iets kiezen wat bij mij en mijn vader/moeder, broer/zus past?
• Hoe kan ik mijn eigen emoties herkennen, kanaliseren en de ruimte geven om niet over te lopen?
• Wat dient mij en wat dient degene die ik zorg verleen?
• Hoe hou ik degene die ik verzorg in ere? En mijzelf?

Met partners, zonen, dochters, broers en zussen die er iets over kunnen vertellen. Met een brug naar het dementieproces dat soms woede oproept, frustratie en uitzichtloosheid.

• Waarom worden we boos?
• Welke valkuilen liggen er?
• Wat kan ik anders doen bij mezelf om de pijn te verlichten?
• Hoe doen anderen dat?
• Wat kan ik toepassen om een passend antwoord te hebben op deze verandering?

Tussen deze verhalen door loopt als het rode draad de visie van het echtpaar Bram en Linda op dementiezorg:

• Het welzijnsaspect;
• Het onderzoek dat steeds meer inzichten biedt in het proces;
• De verschillende vormen van dementie die ieder vragen om een andere aanpak;
• Wat de drijfveer is van Linda en Bram, wat hen inspireert en waarom de opzet in de Oude Pastorie is zoals hij is;
• De intensiteit van de zorg en het welzijn en een toekomstbeeld hierop;