Van een verloren moederland naar verloren in een vaderland

De Stichting Verbinding door Verbeelding presenteert op 7 februari a.s. de serie ‘Ver weg en toch dichtbij’. Daarin vertellen Indische Nederlanders – zoals Erik Becking (68) en zijn moeder Constance (88) –  in 12 video’s over onder meer oorlogsgeweld, Japanse kampen, de bersiap, het gedwongen vertrek naar en de berooide aankomst in Nederland meer dan 70 jaar geleden. Naar verwachting zal de bekendmaking van het dekolonisatieonderzoek ‘Onafhankelijkheid, dekolonisatie, geweld en oorlog in Indonesië, 1945-1950’ op 17 februari veel los maken bij hen en hun naasten en vele andere betrokkenen en hun nazaten.

Jarenlang sluimerende frustraties

De serie bevat een video met een tijdlijn, die de geschiedenis van ons Indische verleden belicht. In de jaren ’50 en ’60 zijn meer dan 300.000 Indische Nederlanders, Molukkers en andere Nederlandsgezinde inwoners vanuit Indonesië en later vanuit Nieuw-Guinea naar Nederland overgebracht. Zij hebben hun moederland verloren en in het vreemde Nederland met hun vele vormen van verlies en verdriet moeten leren omgaan. Daarnaast leven er 70 later nog steeds frustraties over de kille ontvangst, gebrek aan erkenning, uitgebleven betaling van salarissen voor militairen en burgerambtenaren over de periode van krijgsgevangenschap, vergoeding voor geleden oorlogsschade en jarenlange terugbetaling van voorschotten aan de overheid, waardoor men in armoede een nieuw bestaan moest opbouwen.

Verhalen, vergeten, vergeven, verzoenen

De geïnterviewden Nora (91), Constance (88) en haar zoon Erik (68), Sylvia (83) en haar dochter Marguerite (50) en kleinzoon Marnix (19), Rob (82), Edo (72) spreken zich uit over bovenstaande thema’s en geven zo inzicht in de (veelal) onderbelichte geschiedenis van Nederlands-Indië. Daarmee is de serie ook van educatieve waarde.

Ik Geef een Gezicht

Het doel van het platform Ik Geef een Gezicht is om jongere generaties te betrekken bij de thema’s oorlog, uitsluiting en onderdrukking door hen o.a. actief te betrekken bij nieuwe herdenkingen en educatieve projecten. Centrale vraag is: Wat heeft het verleden ons te vertellen over het heden en onze toekomst?

Door de verhalen op een persoonlijke manier te verbeelden en de mogelijkheid te bieden om een (oorlogs)slachtoffer letterlijk een gezicht te geven brengen we jong en oud bij elkaar. Online én tijdens de nieuw te ontwikkelen events.

Meer hierover op onze website www.ikgeefeengezicht.nl.